Ο σωλήνας ανοξείδωτου οξυδώνει;

Ο ανοξείδωτος χάλυβας είναι γνωστός για την αντοχή του στη σκουριά και τη διάβρωση, αλλά υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να υποστεί διάβρωση.Ο ανοξείδωτος χάλυβας περιέχει τουλάχιστον 10,5% χρώμιο, το οποίο σχηματίζει ένα λεπτό, αόρατο στρώμα οξειδίου του χρωμίου στην επιφάνεια.Αυτό το στρώμα, που ονομάζεται παθητικό στρώμα, προστατεύει τον υποκείμενο χάλυβα από τη σκουριά.

Ωστόσο, εάν το παθητικό στρώμα καταστραφεί ή υποβαθμιστεί, ο ανοξείδωτος χάλυβας μπορεί να γίνει ευάλωτος στη σκουριά.Παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν στη διάσπαση του παθητικού στρώματος και στη σκουριά περιλαμβάνουν:

1. Έκθεση σε διαβρωτικά περιβάλλοντα: Ο ανοξείδωτος χάλυβας μπορεί να επηρεαστεί από ορισμένες διαβρωτικές ουσίες όπως χλωρίδια, οξέα και άλατα.Για παράδειγμα, εάν οι σωλήνες από ανοξείδωτο χάλυβα εκτίθενται σε υψηλά επίπεδα ιόντων χλωρίου, όπως σε παράκτιες περιοχές ή περιβάλλοντα με υψηλή αλατότητα, μπορεί να προκληθεί διάβρωση με κοιλότητες ή διάβρωση ρωγμών.

2. Μηχανική βλάβη: Οι γρατσουνιές, οι γρατσουνιές ή άλλες μορφές μηχανικής βλάβης στην επιφάνεια μπορεί να διαταράξουν το παθητικό στρώμα και να δημιουργήσουν ένα μονοπάτι για την έναρξη της διάβρωσης.

3. Έλλειψη οξυγόνου: Ο ανοξείδωτος χάλυβας απαιτεί οξυγόνο για να διατηρήσει το παθητικό στρώμα.Σε περιβάλλοντα με περιορισμένη παροχή οξυγόνου, όπως στάσιμο νερό ή θαμμένες εφαρμογές, ο ανοξείδωτος χάλυβας μπορεί να είναι πιο επιρρεπής σε τοπική διάβρωση.

4. Ακραίες θερμοκρασίες: Σε ορισμένες περιπτώσεις, η έκθεση σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να οδηγήσει στο σχηματισμό καρβιδίων χρωμίου, τα οποία μπορεί να εξαντλήσουν την περιεκτικότητα σε χρώμιο κοντά στα όρια των κόκκων και να προκαλέσουν διακοκκώδη διάβρωση.

5.