Αυτό που συμβαίνει πότε το νερό αγγίζει το ανοξείδωτο;

Παθητικότητα: Το ανοξείδωτο είναι γνωστό για την αντίσταση διάβρωσής του λόγω της παρουσίας ενός λεπτού στρώματος του οξειδίου χρωμίου στην επιφάνειά του. Όταν το νερό έρχεται σε επαφή με το ανοξείδωτο, το στρώμα οξειδίων χρωμίου αλληλεπιδρά με το οξυγόνο από τον αέρα για να διαμορφώσει μια παθητική ταινία. Αυτή η ταινία ενεργεί ως προστατευτικό εμπόδιο, αποτρέποντας την περαιτέρω οξείδωση και τη διάβρωση του χάλυβα.

Επιφάνεια που βρέχει: Το νερό διαδίδει χαρακτηριστικά ή βρέχει την επιφάνεια του ανοξείδωτου λόγω της χαμηλής έντασης επιφάνειάς του. Διαμορφώνει ένα λεπτό στρώμα πέρα από την επιφάνεια του χάλυβα, την άδεια της καλής επαφής και τον εύκολο καθαρισμό. Ο βαθμός βρεξίματος μπορεί να επηρεαστεί από την καθαρότητα και την τραχύτητα της επιφάνειας χάλυβα.

Αντίσταση ανοξείδωτου στο νερό: Ανοξείδωτο, όταν κατάλληλα αναμιγμένος και τελειωμένος, είναι γενικά ανθεκτικός στη διάβρωση και λέκιασμα από το νερό. Μπορεί να αντισταθεί την έκθεση στο νερό για τις εκτεταμένες περιόδους χωρίς τη σημαντική ζημία ή επιδείνωση, που κάνει την μια δημοφιλή επιλογή για τις διάφορες εφαρμογές όπως τα εργαλεία κουζινών, οι νεροχύτες, οι συσκευές, και οι υπαίθριες δομές.

Πιθανοί κίνδυνοι διάβρωσης: Ενώ το ανοξείδωτο είναι αντιδιαβρωτικό, δεν είναι απολύτως αδιαπέραστο σε ορισμένους όρους. Παραδείγματος χάριν, παρουσία ορισμένων διαβρωτικών ουσιών όπως τα χλωρίδια (π.χ., saltwater) ή των οξέων, το ανοξείδωτο μπορεί να υποβληθεί στην εντοπισμένη διάβρωση, όπως η διάβρωση ή η διάβρωση ρωγμών. Εντούτοις, υπό τους κανονικούς όρους και με τους κατάλληλους βαθμούς ανοξείδωτου, ο κίνδυνος διάβρωσης είναι ελάχιστος.